Polska japonistka specjalizująca się w historii dramatu japońskiego i myśli teatrologicznej, urzędniczka, dyplomatka, w latach 2008 – 2012 ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Japonii. Ukończyła japonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Studia doktoranckie odbyła na Uniwersytecie w Tokio. Pracowała w Instytucie Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, w 1982 r. uzyskując stopień naukowy doktora nauk filologicznych. Autorka opracowań dotyczących historii teatru japońskiego oraz przekładów na język polski licznych książek i publikacji na temat japońskiej estetyki i obyczajowości. W latach 1979-1989 członkini zespołu teatru „Gardzienice”. Autorka pierwszej, zrealizowanej według klasycznych reguł japońskiego teatru „nō”, sztuki „Stroiciel fortepianu” („Choritsushi”) wystawionej w 2011 r. w Polsce i w Japonii. Jej debiutem reżyserskim była sztuka „Umiłowanie” (2015 r.) według opowiadania Yukio Mishimy. W 1993 r. została radcą w Departamencie Afryki, Azji, Australii i Oceanii Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP, w latach 1994-1999 pełniła funkcję I sekretarza, a następnie radcy w Ambasadzie RP w Tokio. W 2002 r. ponownie wyjechała na placówkę w Tokio jako chargé d’affaires ad interim, w 2003 r. została radcą-ministrem i zastępczynią ambasadora RP w Japonii. W latach 2006-2008 pracowała w Departamencie Azji i Pacyfiku MSZ oraz wykładała na warszawskich uczelniach. 28 lipca 2008 r. została powołana na stanowisko ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego w Japonii, stanowisko to pełniła do 15 czerwca 2012 r. 1 grudnia 2012 r. objęła funkcję radcy generalnego w biurze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2012 r. odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2013 r. odznaczona przez rząd Japonii Orderem Wschodzącego Słońca II klasy.
dr Jadwiga Rodowicz-CzechowskaPrzewodnicząca Rady Fundacji
